Het was eigenlijk de bedoeling dat Rosa een stuk zou schrijven over de heropening van Het Pakhuis: de winkel van haar moeder. Maar het bleek een onmogelijke missie om er als ‘de dochter van Het Pakhuis’ van een afstandje naar te kijken. Dus het werd een ode. Aan de winkel waar ze opgroeide. En waar ze alle belangrijke momenten uit haar leven gedeeld en gevierd heeft.
Gastbijdrage door Rosa Scholtens
Mijn moeder richtte Het Pakhuis op omdat ze gelooft dat de buitenkant van de mens de binnenkant wezenlijk kan helpen om er het beste uit te halen. ‘Als de buitenkant op orde is, volgt de binnenkant vaak vanzelf’. Dit is het motto dat al 28 jaar het fundament van haar winkel vormt. Op het zogenaamde pasplein heb ik vrouwen uit hun schulp zien breken. Ze stappen uit de paskamer onder een grote daglichtkoepel en zien een nieuwe versie van zichzelf. Een versie die ze misschien nog nooit, of lang geleden voor het laatst hebben gezien. Hier leren ze over hun kleuren en het juiste ondergoed. Ze krijgen tussen neus en lippen door tips over nieuwe make-up en een frisse hair do. Ze leren welke broeken ze nooit meer mogen kopen. En waarom a-lijn jurkjes juist wel of niet perfect voor ze zijn.
“Hier kochten ze het pak dat ervoor zou zorgen, dat ze
in een mannenbolwerk gehoord werden”
Zo stimuleren mijn moeder en haar team klanten elke dag een beetje meer uit hun comfortzone, zonder daarin zichzelf te verliezen. Hier vinden vrouwen net dat beetje extra zelfverzekerdheid voor een spannende sollicitatie. Dit is de plek waar ze het pak kochten dat ervoor zou zorgen dat ze in een mannenbolwerk gehoord werden. En waar het vlammetje werd aangewakkerd waardoor ze voor zichzelf durfden te kiezen. Ondertussen onthouden mijn moeder en haar team feilloos wat iedereen in de kast heeft hangen. Zodat niemand iets dubbel koopt. En ze allemaal langzaam maar zeker een garderobe opbouwen die zowel hip als tijdloos is. Maar die bovenal iemands karakter weerspiegelt.
“En zo begon ze 28 jaar geleden op haar
eigen manier een feministische revolutie“
Als ik mensen vertel dat ze deze winkel ergens in het Noorden van het land, in een ogenschijnlijk slaperig stadje kunnen vinden, zie ik vaak verbaasde blikken. Want alles klopt, van het interieur tot aan de collectie. Iets wat ze eigenlijk alleen kennen uit winkels in de Randstad. Maar mijn moeder vertegenwoordigt een vrouw die weet wat ze wil. Die mee gaat met haar tijd en die toch haar eigen ding blijft doen. De vrouw die niet zo makkelijk van haar stuk te brengen is, en daar de juiste handvatten bij kan gebruiken. En zo begon ze, stilletjes maar vastberaden, 28 jaar geleden op haar manier een nieuwe feministische revolutie. Op de barricade voor woman empowerment. Gewoon – in Hattem.
In februari dit jaar werd Het Pakhuis heropend. Het meubilair kreeg een opknapbeurt. Er staat een prachtige nieuwe bank bij de paskamers en er schittert een gigantische nieuwe lamp bij de deur. Overal is een fris likje verf op gekomen en de antieke tafel van mijn opa en oma is in gebruik genomen. Maar om het gevoel van Het Pakthuis écht te ervaren, zul je het met eigen ogen moeten zien. Ik nodig je uit om eerst lekker de pareltjes van Zwolle te ontdekken en vervolgens de bus of fiets te pakken. Steek de IJssel over naar Hattem. En laat je onderdompelen in de service van de winkel waar ik nog bijna wekelijks “thuiskom”.