Zo voelt het om te dineren in een verlaten Citroën Garage

Rolien Boekholt heeft trek. Altijd. En dat komt niet zomaar ergens vandaan. Na een opleiding in Voeding en Diëtetiek, onderzoekt ze de smaakvoorkeuren van consumenten voor grote bedrijven in de voedingsmiddelenindustrie. Waar ze in haar werk altijd bezig is met onderzoek, maak je haar in haar vrije tijd nergens blijer mee dan met het proeven van pure producten of recepten. Het liefst met een goed verhaal, want dan smaakt alles nét even lekkerder. Samen met Talita bezocht Rolien voor de eerste keer het guerilla dining event Circus Citroen. In geuren en kleuren deelt ze speciaal met jullie haar ervaring van deze memorabele avond in november.

Door Rolien Boekholt voor Soul Stores

Ik kom aangefietst en zie direct een verlicht pompeus pand. Hier moet het zijn. Ik heb geen idee wat ik kan verwachten, behalve dat ik het advies kreeg om iets warms aan te trekken. Voorzichtig probeer ik een glimp van het interieur op te vangen maar het lukt me niet om naar binnen te kijken. Terwijl ik zoek naar de entree kom ik erachter dat het pand voor me een oude Citroën garage is (aha – vandaar dat warme kledingvoorschrift).  De ietwat gammele deur wordt voor onze neus geopend en samen met mij stromen nog 149 andere nieuwsgierige aagjes  langzaam naar binnen. We worden enthousiast ontvangen met een glas champagne. Het verbaast me niets als de pop-up bar vroeger de oude receptie van de garage was. Ik fantaseer wat verder en zie de eerste hapjes in stijl op me af komen. Het is de eerste – en ongetwijfeld laatste keer  –  in mijn leven dat ik door een automonteur werd bediend. Want de bediening liep geheel in thema rond in gele overalls met zwarte vegen op hun gezicht. Hoe leuk!

Wat zit er onder dat gele doek?

Het midden van de ruimte trekt de aandacht. Wat staat daar verscholen onder die grote gele doeken? Het voelt een beetje alsof we met z’n allen zijn uitgenodigd op een event waar het nieuwste model van Citroën wordt onthuld. Er gaat straks iets gebeuren. Maar wat? Iedereen heeft het erover. En dan – eindelijk – roept Just met zijn vermakelijke stem om dat we plaats mogen nemen aan de tafels. Vrije keuze! Al gauw blijkt dat onze buren bekenden zijn van Talita. Op het midden van de tafel zit een mini-menukaartje geklemd in het race-autootje dat zo van mijn kleine neefje had kunnen zijn. Er volgt een mandje met vis, waar we natuurlijk een partje citroen bij krijgen. Terwijl mijn buren aan het goochelen zijn met het pellen van garnalen en het wrikken van de rivierkreeftjes, denk ik nog even aan de oude Citroën BX van mijn ouders. Je weet wel. Zo eentje die omhoog ging zodra de motor startte.

Onthulling van de Citroën?

Gang twee. Een bordje met daarop drie kroketjes. Absoluut smakelijk, maar ze misten hun warme krokante jasje. Het idee om 150 man tegelijktijd te voorzien van krokante kroketjes was misschien iets te ambiteus. Het mag de pret absoluut niet drukken want al snel is daar een nieuwe prikkel. Want wat  staat er nou onder dat gele doek? Kan ik iets winnen? Ik wil winnen! Helaas had ik geen gouden envelop verstopt onder mijn stoel zitten en was ik uitgesloten van deelname aan het raad-de-waarde-van-de-tweedehands-auto-die-je-niet-ziet-spel. De manier waarop mede-initiatiefnemer Just en zijn assistenten het spel presenteerde was zo leuk! Vol verwachting aanschouwde iedereen wat er onder het gigantische gele doek schuil ging. En daar stond hij – op een voetstuk – de miniatuur Citroën voor de winnaar. De zaal barste in lachen uit. En de zure verliezer ging met een citroen naar huis. Kon ik wel waarderen.

Kunst met dessert

Ondertussen was daar de dry aged runderlende met wintergroente. Waar het vlees mooi rood straalde, miste wat smaak en lagen de wintergroente er wat zielig bij. Dit had beter gekund. De wijn daarentegen was wel circus – er werd ruim bijgeschonken. Voor het dessert kregen we het vriendelijke verzoek alles van tafel te halen. Waarom? Dat hield de bediening nog even geheim. Met een heel team werd het nagerecht geserveerd. Lange papieren rolden als een leeg canvas over de tafels die de bediening vervolgens met uiterste precisie decoreerde met desserts. Waar de één de citroenmeringue en chocolademousse in duploblokjes drapeerde, spoot de ander frambozenmousse in sierlijke bewegingen over de tafel. Bordjes nodig? Nee hoor. Gewoon prikken en schrapen met je donder. Ha, dit is toch beleving! Ik steel nog wat koekkruimels van mijn buurvrouw en na twee slokken loeisterke espresso verlaat ik de Circus Citroengarage met een licht tollend hoofd en een glimlach.

Hoewel er op het menu nog het één en ander aan te merken is, is Citrus Citroen er wat mij betreft absoluut in geslaagd om een complete beleving neer te zetten. Ik koop volgende keer dus gewoon weer een kaartje voor dit onvergetelijke circus, just like old times.

Ik ken Circus Citroen niet, wat is het?

Circus Citroen is een Utrechts’ guerilla dining evenement waar initiatiefnemers Joris Roovers, Just van den Bosch en Joris Visser leegstaande panden voor een paar dagen omtoveren tot een volledig restaurant. Voor iedere editie wordt een gastchef uitgenodigd die een viergangenmenu klaarmaakt. Ieder event staat in het teken van een bepaald thema en tot op de dag zelf weet je niet waar je eet totdat je om 14:00 uur via een smsje op de hoogte gebracht wordt van de locatie. Iedere keer is het dus weer een verrassing wat je eet, waar je eet en met wie je eet. Een eenmalige ervaring op een unieke locatie. 

Lees ook: onze ervaring met Circus Citroen in dit verlaten ziekenhuis.