Minimaliseer je kledingkast: schreeuwerige shirtjes en de witte jas

Cashmyra Rozendaal (25) heeft een duidelijke visie: door de hoeveelheid spullen in haar directe omgeving te beperken, blijft er meer ruimte over voor andere zaken. Less is more. En speciaal voor Soul Stores deelt ze met jullie hoe ze 76 items in haar kledingkast terugbrengt tot 38 stuks.

Tekst en fotografie door Cashmyra Rozendaal

Het minimalisme, of eigenlijk, een minimalistische levensstijl is iets waar ik mij nu al een aantal maanden mee bezig houd. Ik ben van nature nogal een hamster. Ik wil veel dingen hebben en ik roep nog vaker dat ik een bepaald object op een ander punt in mijn leven vast nog wel een keer kan gebruiken. Ik ben een pro in ‘’wie bewaart die heeft wat’’. Toch ambieer ik het tegenovergestelde.

In de herfst ben ik van een heerlijk ruim appartement verhuisd naar een drie keer zo kleine (maar erg knusse) studio. Dit heeft een zekere boost gegeven aan mijn minimalistische ambities. Ik heb al van veel spullen afscheid genomen, maar volgens mij kan er nog meer de deur uit. Ik heb mezelf al eens eerder onderworpen aan een experiment waarbij ik een half jaar lang dezelfde spijkerbroek droeg. Tot mijn verbazing kon ik nog steeds door voor een beschaafd mens in plaats van een verwaarloosd hoopje, en dat opende mijn ogen. Steeds meer zag ik de meerwaarde ervan in om een paar écht mooie dingen te hebben, in plaats van ieder seizoen overhaast naar de winkel te gaan.

Uitdaging nummer 1: de shirtjes

Waarom ik het ga proberen om de inhoud van kledingkast nog een keer te halveren? Het is niet alsof er nu laden uitpuilen. Maar: keuzestress, het feit dat ik eigenlijk toch alleen maar mijn favoriete kledingstukken draag en de ambitie voor een meer minimalistische levensstijl zijn toch wel goede redenen. Less IS more.En door het hebben van minder kleding blijft er uiteindelijk meer ruimte over.  Tijd om te inventariseren. Ik heb 76 kledingstukken. Dat betekent dat ik er 38 mag houden. Grootste categorie waar veel in valt te winnen? Shirtjes (denk aan korte, lange en zonder mouwen). Dat zijn er 37. Oh eitje, dacht ik. Ik kan er echt heel veel wegdoen zonder met mijn ogen te knipperen. Maar praktisch gezien gaat dat waarschijnlijk minder makkelijk. Ik wil namelijk niet alleen maar basic shirtjes overhouden. Of alleen maar verknipte schreeuwerige dingen. Want waar ik mijn shirtjes nu nog verstop onder warme truien en vesten,  moet ik daar van de zomer natuurlijk weer overtuigend in paraderen.

Ik heb een hele gave classy witte jas. Groot nadeel? Wit. Nog groter nadeel? Kan niet in de wasmachine.

Het onthechtingsproces

Ik heb een perfect onthechtingsproces ontdekt. Ik zet de kleding die ik weg ga doen namelijk eerst nog een week of twee in vuilniszakken in mijn kelder. Mocht ik plotseling toch opeens op zoek zijn naar dat ene shirtje, dan zou ik die nog van de ondergang kunnen redden. Natuurlijk gaat dit niet gebeuren, maar soms moet je jezelf even voor de gek houden. Er is nu al één kledingstuk waar ik diepe twijfels bij voel. Ik heb een hele gave classy witte jas. Groot nadeel? Wit. Nog groter nadeel? Kan niet in de wasmachine. Ik durf wel te zeggen dat ik deze jas hooguit tien keer heb gedragen in de afgelopen drie jaar. Reguliere bezoekjes aan de stomerij lijken mij veel te prijzig. Alleen bij zeer nette aangelegenheden (die heb ik niet zoveel) durf ik deze aan te doen en dan krijg ik het ultieme ‘living on the edge’ gevoel als ik dan een rood wijntje drink. Als ik nog maar 38 kledingstukken ga overhouden moet ik vooral over dit soort nadelige kledingstukken heel diep gaan nadenken. Dat wordt nog wat. Laat het opruimfeest maar beginnen.